15/03/11

PEDRO E O CAPITÁN VIVEN AQUÍ.

PEDRO E O CAPITÁN:(Mario Benedetti):"Aquí en esta guerra,todos nos despreciamos un poco.Ustedes a nosotros,nosotros a ustedes.Por algo somos enemigos.Pero también nos apreciamos otro poco.Nosotros no podemos dejar de apreciar en ustedes la pasión con que se entregan a una causa, cómo lo arriesgan todo por ella: desde el confort hasta la familia, desde el trabajo hasta la vida.No entendemos mucho el sentido de ese sacrificio, pero te aseguro que lo apreciamos. en compensación tengo la impresión de que ustedes también aprecian un poco la violencia que nos hacemos a nosotros mismos cuando tenemos que castigarlos, a veces hasta revenarlos, a ustedes que después de todo son nuestros compatriotas, y por añadidura compatriotas jóvenes.¿Te parece que es poco sacrificio?". 
Escribía estes días sobre a pervivencia do centro de tortura e detención ilegal de Guantánamo e de súpeto, cal necesaria labazada, atopo no boletín de Esculca - Observatório para a Defensa dos Direitos e Liberdades , e a quen nunca poderemos agradecer dabondo o seu traballo , a seguinte nova:
(09 de Marzo de 2011) “O Tribunal de Direitos Humanos de Estrasburgo condenou o Reino de España a indenizar con 23.000 euros a Aritz Beristain,detido en 2002 en Donostia, ao considerar que o estado español violou o artigo 3 -proibición da tortura- do Convénio Europeu de Direitos Humanos pola "auséncia dunha investigación profunda e efectiva. Beristain denunciara que durante os translados, a incomunicación e antes da declaración xudicial fora espancado por axentes da Guarda Civil, que o submeteron a sesións de asfíxia con unha bolsa de plastico ao redor da cabeza, humillacións,vexacións sexual e ameazas de morte e violación.”
Uns días antes e contrariamente ao que solicitan os relatores das Nacións Unidas, que sempre insisten na necesidade de poñer fin ao réxime de incomunicación dos detidos, en aplicación do protocolo para a prevención da tortura, lín en   IzaroNews.:
 (02-03-11):  "El juez de la Audiencia nacional española, Fernando Grande Marlaska, negó ayer, como es habitual en él, la solicitud formulada por el abogado de los cuatro detenidos acusados de pertenecer a ETA, para la aplicación del habeas corpus (presentación inmediata ante el juez) y la puesta en marcha del protocolo para evitar torturas. Un protocolo que obliga a que la Guardia Civil grabe los interrogatorios, que los detenidos reciban la visita de un médico de confianza y que sus familias sean informadas sobre su paradero y estado de salud".
E a través da mesma fonte:
(09-03-11):"Beatriz Etxebarria Detenida el pasado 1 de marzo por la Guardia Civil por orden del Juzgado Central de Instrucción nº 3 de la Audiencia Nacional cuyo titular es Fernando Grande Marlaska. 5 días de incomunicación, denunció haber sido violada mediante la introducción de un palo en su cuerpo. Relató a su letrado que la subieron completamente desnuda a un taburete donde le esparcieron vaselina en el ano y en la vagina, y le introdujeron un palo".
Prefiro con horror non reproducir todo o relato.Se alguén ten estómago suficiente pode lelo en
http://www.izaronews.info/euskadi/category/politica/page/2
Non é por desgracia para a nosa sociedade, a primeira vez que o Tribunal de Direitos Humanos de Estrasburgo, condena a España. No 2004, Theo van Boven, relator especial da ONU, que xa alertara o pasado ano sobre a existéncia de torturas no estado español, reiterou as suas denúncias perante a reunión da III Comisión da Asemblea Xeral o pasado mes de Outubro:“A tortura acontece en moitos lugares, incluída Europa, e está relacionada con cuestións de autodeterminación como o País Vasco en España ou os curdos en Turquia... A tortura ou o maltrato non é prática sistemática en España –manifestou- mais a forma en que funciona o sistema permite que se cometan actos de tortura ou maltrato, particularmente con persoas que son arrestadas e incomunicadas en conexión con actividades relacionadas co terrorismo.”
Segundo Amnistía Internacional :“ a negativa dos sucesivos gobernos a recoñecer os casos de tortura, a excesiva duración dos procesos, a prática de indultar os torturadores, a vixéncia do rexime de detención incomunicada, a falta de critérios para determinar as indemnizacións às vítimas de torturas e malos tratos, a infravaloración dos danos ocasionados pola tortura e os malos tratos, e a falta absoluta de axudas gobernamentais".
Tráxicamente, e no nome dos mais altos principios democráticos, vivimos sobre oscuros sotos de terror. Ao noso lado.

Ningún comentario:

Publicar un comentario